slaapplekken

Daan heeft een voorliefde...
en dat is een voorliefde om bij ons te slapen.
Vroeger als peutertje van 1 a 2 jaar oud sliep hij vaak bij ons. Het was de enige manier om hem 's nachts snel weer rustig te krijgen als hij huilend wakker werd. Alles beter dan een uren huilend en gillend kind midden in de nacht. Maar nu is hij daar wel overheen, alleen......
Hij ligt nog steeds veel liever in ons bed dan in de zijne. Hoewel hij een erg onrustige slaper is en wij dus niet al te best slapen, kan ik zijn smeekbedes vaak niet weerstaan.
"Mama, ik ben een beetje bang, ik durf niet zo goed in mijn eigen bedje....
mag ik bij jou?????"
Hoe kun je daar weerstand aan bieden?

Ruud vindt het vaak niet goed, hij vindt dat daan in zijn eigen bed hoort en ja, daar ben ik het wel mee eens. En zijn redenering dat ik uitgeput wakker word als Daan bij ons in bed geslapen heeft, ook daar kan ik me wel in vinden. De talloze schoppen, het dwars over het bed heen liggen, zijn gezoek halverwege de nacht naar zijn foppie....
Het is uiterst irritant!
Maar...

Wanneer Ruud late dienst heeft en pas om half 3 's nachts thuiskomt, is voor mij de verleiding om ja te zeggen veel te groot. Ik vind het eigenlijk, stiekem wel heel erg gezellig, dat kleine ventje naast me in bed.
En dan ziet het er zo uit:



Daar smelt je hart toch van?