het bos

Vandaag eindelijk weer eens een rustig rondje door het bos gelopen. Ik probeer dit toch zo vaak mogelijk met (in elk geval) Raven te doen, maar door die rottige vermoeidheid van de laatste tijd kwam het er slecht van, of het weer was te slecht. Dan is het daar in blubberzooi, dus niet erg aantrekkelijk en het duurt even voor alles weer goed begaanbaar is.

Maar vandaag scheen de zon, ik voelde me goed en ook Daan had er veel zin in.
Het bos begint in zijn herfsttooi te komen, veel eikels en bessen aan de bomen, her en der al verkleurende blaadjes, al is dat bij ons in het bos meestal weinig. Veelal gaat het van groen naar dor naar kaal, zonder die prachtige herfstkleuren te laten zien.

Daan heeft een serieuze fascinatie voor dingen als eikels, kastanjes ( bij opa uit de boom), dennenappels en wat er zoal nog meer uit een boom kan vallen.
Vandaag zijn we dus op zoek gegaan naar eikels, dat is zo'n beetje het enige vindbare in ons bos en waarrempel, er waren er nog genoeg te vinden.
Daan rondom gelukkig, zijn zakken zitten vol eikels.



Ik mag ze wel niet vergeten, gister zat de wasmachine ook vol met dat soort vonsten.

en soms...
Mag ik dan zelfs nog "echte" foto's van Daan maken en gaat hij er speciaal voor staan. Hij heeft een goed humeurtje vandaag, mijn ventje.

en dan ben ik zo happy!

doof en speelgoed

Daan heeft een bloedhekel aan de dokter en wil echt niet vrijwillig mee.
Maar nu moest het toch eens. Hij wordt steeds dover, op school merken ze het, thuis is het ook lastig en zelf heeft hij er last van. Hij is ook al weer weken snot verkouden, wordt niet meer of minder.
Dus vanmiddag toch maar weer eens naar laten kijken en dat leverde een heleboel protest op, totdat we een cadeautje in het vooruitzicht stelden. Als hij lief was, zijn oren en keel liet bekijken zonder gevecht en zich netjes zou gedragen, was er voor hem een verrassing.

Dat scheelde een slok op een borrel.
Daan loopt kalm mee naar binnen en zegt het nog leuk te vinden ook. Op schoot zijn oren laten bekijken, ook dit gaf geen enkel probleem en hij vertelde netjes dat "hij nu niet zo goed kon luisteren door zijn oortjes". Helaas blijken zijn oren weer ontstoken, maar bij navraag zegt Daan doodleuk: "nee hoor, ze doen geen pijn, ik ben niet verkouden, ik heb geen snotneus, ik heb geen last van mijn keel en de belangrijkste.... ik ben niet moe en ik ben niet doof".....
Daar sta je dan met je goede gedrag en zonder kuurtje weer buiten, zucht.
Maar volgende week moet hij even terug komen om te zien of het wel verbetert, anders komt die kuur alsnog.

Het cadeautje was eerlijk verdiend en viel goed in de smaak, meneer heeft er de rest van de dag lekker mee gespeeld. Wij hebben hem niet meer gehoord.

Verder vandaag nog een leuke site ontdekt waar slideshows kan maken en op je blog kunt zetten, zie de zijkant. Ik vind hem helemaal geweldig!

mij- tijd

Ik had vandaag een lekkere lange dag voor mezelf. Daan naar school en ik ben eerst even op de koffie geweest bij M., daarna naar de apotheek om daar wat lacherig mijn boodschapjes te halen en wat boodschappen gedaan. De nieuwe CMF gekocht en toen was het scraptijd. ik ben eindelijk (of nu al?) op de helft van de uitdaging.
Maar had vandaag wel een moeilijk moment.

De nieuwe CK was er bij de hobbywinkel, dus die gelijk gehaald. En ja....
Daar sta je dan, vertelt ze dat ze allemaal nieuwe dingen heeft, allemaal jammies. Vooral de primaflowers waren jammies, maar ik was sterk. Ik heb ernstig op mijn lip gebeten, diep adem gehaald en ben met alleen de CK de deur uit gegaan. Voor de veiligheid Daan thuis gelaten, zodat ik weinig snuffeltijd had, maar het is gelukt!
Ik ben niet bezweken voor de verleidingen. Ik ben helemaal trots op mezelf!
En dan te bedenken dat de voorraden nog helemaal niets lijken te slinken, alleen de klinkers raken wat uitegput.........

hier de mooiste lootjes van vandaag:

deze maakt me helemaal vrolijk:


en nog eentje met oudere foto's:

samen spelen

Voor vandaag hadden we afgesproken dat Daans vriendje N. bij ons zou komen spelen. Omdat het tevens woensdagmiddag is, blijft N. ook eten. Eerst uit school een broodje en vanavond pannekoeken. Dat is voor Daan blijkbaar een goede aansporing om door te eten, want in dezelfde tijd dat N. 1 broodje op had, heeft Daan er 2 achter zijn kiezen. Dat verloopt voorspoedig.
Vervolgens wordt er gespeeld. Dat wil zeggen, eerst zijn de bedden op zolder als trein gebruikt, vervolgens wordt er op Daans kamer gespeeld om in de huiskamer aan tafel te eindigen. Dit alles met een gigantisch slagveld achterlatend waar ze geweest waren. Alle opruimplaatsen zijn schoon leeg en tot Daans genoegen komt er speelgoed te voorschijn wat hij al tijden kwijt was.
Ondertussen komt Daan iedere 5 minuten:"N. doet dit, N. doet dat, N. doet zus, enzovoort". Blijkbaar vindt Daan samen spelen wel leuk, zolang het ZIJN spelen is en niet dat van zijn vriendje.
Inmiddels is het rond half 3, ik het geruzie een beetje zat, dus met wat aansporing en een bakje chips de heren samen voor een DVD gezet. Hoewel Daan lief wil kijken, wil N. alleen maar spelen. Hieris Daan het niet mee eens, dus het volgende getouwtrek vindt plaats.
Dan maar naar buiten, het is mooi weer, dus de monstertractor uit de schuur gehaald en met zijn drietjes naar de speeltuin. Normaal gaat Daan alleen, maar met een vriendje die de weg nog niet goed kent, durf ik dat niet aan. Dus ik ga mee.
Een uurtje later begint het zo langzamerhand 5 uur te worden en samen met de heren bak ik pannekoeken. ook nu blijft N. erg veel kletsen, zonder te eten en heeft Daan in dezelfde tijd 3 pannekoeken op. En dat terwijl hij normaal niet verder komt dan 1, hooguit 2.
Daarna samen met Daan N. naar huis gebracht en gelijk een rondje met Raven gelopen.
Het is kwart over 6 als we weer thuis zijn. Daan is zo moe van dit alles dat ik hem direct naar bed gebracht heb.

Ik heb een heerlijk rustige en lange avond voor de boeg. Lang leve vriendjes.

winkelen

Daan had nieuwe schoenen nodig en omdat ik moest werken zou ruud op pad gaan. het was gister tenslotte koopzondag. eerst in Heerhugowaard, maard aar konden de heren niks vinden. Dus een belletje dat ze naar Den helder kwamen. Gezellig, maar jammer dat ik aan het werk was...
Hoewel we elkaar wel even gezien hebben, had ik veel liever meegegaan op schoenenjacht. De heren hebben het echter heel goed gedaan en zijn met 2 paar schoenen thuis gekomen. daan heeft zelf gekozen en koos voor stoere hoge stappers, maar omdat die was te warm zijn nog, ook een paar lage stappers. Maar wel dezelfde als de hoge......

Gelukkig was er voor mij ook een troostkadootje vandaag, een stapel heerlijke nieuwe pyama's. Er gaat niets boven een huispak of pyama om je lekker comfortabel te voelen. Vooral als de donkere dagen er weer aankomen en het somber en nat weer is, zijn ze niet te versmaden en hebben we weer gezellig pyamadagen, waarin we de deur niet uitkomen.

stil

Het was stilletjes in huis. Daan was na schooltijd met zijn vriendje Nino mee en wij mochten hem pas om 5 uur weer ophalen. En dan duurt zo'n dag lang. Je denkt vooraf heerlijk, lekker alle tijd om te scrappen, geen gezeur om snoepjes en "niks mogen", geen verveling, DVD's kijken, computerspelletjes spelen, heen en weer geklep vanuit de speeltuin, enz. Wat zo'n 4 jarig jochie allemaal doet op een lange vrije middag. Maar de naakte waarheid kwam echter al snel om de hoek kijken, de middagen dat ik thuis ben en Daan vrij is zijn toch wel erg gezellig en vol kleine, maar lieve momentjes. Ik heb me rusteloos gevoeld, getracht te scrappen, op de koffie geweest bij mijn ouders, boekje gelezen in de tuin, de mail gelezen, het net afgesurfd, de nieuwe vaatwasser bewonderd, boodschappen gedaan en zo nog een paar dingen. Maar de middag duurde gewoonweg lang.
Ik was blij dat we mijn ventje om 5 uur op konden halen en dacht dat hij graag mee naar huis zou gaan, maar niks hoor. Tijd rekken, mopperen, niet zijn schoenen aan willen doen.... Alles om maar langer te kunnen blijven.....
Hij wilde bij zijn vriendje zijn.
Daan wordt groot en loslaten doet soms een klein beetje pijn!
Ook als hij het erg naar zijn zin heeft.

Mijn ouders vroegen me een foto van Lera uit te printen voor vrienden waar Lera ooit geboren is en die de opvang deden indien nodig. Ik heb een canvas hiervan gemaakt en dit viel in elk geval bij mijn ouders erg in de smaak. Of dit ook door de betreffende vrienden zo gezien wordt valt nog te bezien natuurlijk, maar in elk geval 1 blij mens.

trainen

Jawel, vandaag was het weer zover.
Woensdag en dat betekent trainen met Micky. Nu moet ik zeggen dat het eigenlijk al een hele verbetering is vergeleken vorige week en zowaar, Mirthe kon binnen komen en zitten zonder dat de beide druktemakers haar bombardeerden met hun liefelijke aandacht
( lees: opdringerigheid).
Mick bleef keurig in haar bench en zelfs Raven stuiterde niet in de rondte. Het is vandaag bovendien voor het eerst in tijden gelukt om met Mick over straat te gaan zonder op mijn buik vooruit getrokken te worden. Jippie!!!!
en dat terwijl het me deze week nog niet gelukt is om uberhaupt met haar de deur uit te komen....
We komen zo nog eens ergens:)

Ik ben bovendien druk geweest met uitzoeken van de foto's van het teamuitje van een paar weken terug, het zijn heel veel foto's, maar er zitten wel een paar erg mooie tussen. Ik ga ze maar op schijf zetten en dan kan iedere collega die ze wil hebben ze zelf kopieren, mailen wordt wat erg veel.

Nog maar 3 dagen werken en dan heb ik VAKANTIE!
Even geen gezeur en andere dingen aan mijn hoofd, maar lekker met mijn manneke leuke dinegn doen en de vrije schooluurtjes vullen met scrappen. Kom ik ook nog eens door die 100 lootjes heen. Ben al op nr 40, dus het schiet wel op gelukkig!!!

je hebt van die dagen....

Dat je eigenlijk het liefst je om zou draaien en opnieuw zou willen beginnen, of nog liever...
de dag overslaan. Vandaag was zo'n dag.

Eerst verslaap je je, kom je met hoofdpijn uit bed.
Dan maar met de auto en vervolgens tijden vast staan voor een open brug en ruim een kwartier langer onderweg zijn als je normaal bent.
Op je werk krijg je iets over iemand te horen, wat je eigenlijk helemaal niet wilt horen omdat het iets is waar je eigenlijk wat mee moet. Maar als je dat doet, heeft het weer consequenties voor de betreffende persoon die mogelijk heftig kunnen zijn. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben en zou alles het liefst direct willen vergeten. Of liever, helemaal niet gehoord. Maar dat kan niet, je kunt de tijd niet terug draaien, dus...

( en toen was het nog maar 9 uur en moest de dag nog haast beginnen.)

Ik moet er iets mee doen. Ook al is het de keuze van die persoon geweest, datgene te doen wat ze gedaan heeft, ik voel me toch de Boeman. Ik hou niet van confrontaties en al helemaal niet zulke......
Het laat me niet los, ik weet dat ik me nu al schuldig voel bij voorbaat en me verantwoordelijk voel voor iets waarvan het gevolg niet mijn pakkie aan is.
Bah!!!!
Volwassen en een professional zijn stinkt!

Gelukkig heb ik morgen een vrije dag, dat dan wel het teken van ( spannende) afspraken staat, maar wel met voldoende scraptijd tussendoor en daar ga ik van genieten morgen!

Naar Den Helder

Vandaag zijn Daneman en ik naar Mireille en co geweest. Met de trein natuurlijk, want dat is het grootste deel van de pret voor Daan. Die voorliefde veranderd weinig. Daan heeft heerlijk met Amber gespeeld en ondanks het leeftijdsverschil vindt Daan het toch wel erg leuk. Hij vindt Amber een schatje denk ik, want op de terug weg vroeg hij al snel wanneer we weer gingen. Of het moet zijn omdat Sas zulke heerlijke hapjes voorzet. Daan heeft in elk geval vanavond niet veel meer gegeten. Verder vooral lekker over scrappen gekletst, getracht Mireille de grondbeginselen van digiscrappen te leren en ze heeft het nog doorgekregen ook. Al met al een paar heerlijke uurtjes!
Mireille....



deze is voor jou!

scrappen en challanges

die 100 lootjes....
ik wil blijkbaar toch wel graag nieuwe goodies kunnen kopen, dus op de een of andere manier schroeft het mijn tempo van scrappen behoorlijk omhoog. In plaats van 1 lootje per dag rollen er 2 a 3 mijn tafel af. Aan de andere kant, ze worden wel iets soberder, want stel je voor dat iets opraakt, zoals de chipboardletters enzo...
Moet ik ook niet echt aan denken. daarvoor gebruik ik ze toch iets te graag en vaak.
gelukkig hebben we afgesproken dat digitale lootjes niet meetellen, dus de aanschaf van digitale kits ook niet. En...
dat heb ik mezelf dus lekker kado gedaan:)
en dat levert weer nieuwe digilootjes op en ik vind deze zo mooi geworden. ik word er helemaal bij van.
Het heerlijke van zo'n digitaal pakketje is dat je het steeds weer en weer kunt gebruiken, het raakt nooit op, zoals gewone scrapspullen. Je komt dus nooit zonder te zitten. echt een zaligheid!

grensverleggend leren bij de NS

Ruud heeft erg veel geluk de laatste tijd, hij is uitgeloot om met 34 andere NS-ers het spoor buiten de nederlandse grenzen te verkennen en laat hij nu net ook nog eens naar Japan mogen met 6 andere collega's.
De overige bestemmingen zijn allen binnen europa....
Hij is erg druk met de voorbereidingen, alles moet zelf ingepland worden en een gedegen reisplan moet worden overlegd aan de projectleiding, en dat met 7 man...
Hij surft heel wat af op het net, mijn vader is ingeschakeld als "Japankenner"en die heeft allerlei oude rommel aan mappen enzo opgezocht....



En nu is de datum bekend, 23 november willen ze weg en komen rond 1 december weer thuis. Ik vind het eerlijk gezegd maar niks, een dikke week alleen, en dat terwijl ik nu de meeste dagen Ruud ook niet eens zie of alleen tijdens een kopje koffie voor ik de deur uit ren, we elkaar meestal telefonisch moeten spreken als we willen overleggen...
zucht...
Japan is toch wel heel erg ver, net te ver voor een dagelijks telefoontje.......

honden en opvoeden

Ik loop er al een tijd tegen aan; Micky is als niet opgevoede hond van een jaar oud, vorig jaar bij ons gekomen en een tijdje leek het best goed te gaan. Op het trainignsveld deed ze het uitstekend, een snelle leerling die nieuwe commando's snel oppakte en er plezier in had. Maar thuis, dat was en is een ander verhaal. Ze luistert alleen wanneer ik bulder, trekt me half omver met uitlaten en bemoeit zich met alles. Haar commando's vergeet ze voor het gemak, alleena ls er iets lekkers tegenover staat wil mevrouw zich nog wel verlagen tot het doen van een trucje. Al met al schopt ze steeds tegen grenzen aan en gaat ze er steeds vaker dwars doorheen.
Maar de grens is ook bij mij eens bereikt.Nu ben ik het zat.
Myrthe, de trainster, komt nu thuis. Op het veld heeft ze tenslotte niet zo veel meer te leren, maar thuis nog een heleboel. Hoewel, na vanochtend blijkt dat ik meer te leren heb dan Micky. Ik ben niet consequent!
Of wel...
Ik verbied van alles, maar een consequentie heeft het niet voor haar. Nu wel!
Vanaf vandaag hebben we het strafhokje ingesteld; ala "Jo Frost"; Micky gaat voor 30 seconden de WC in; deur dicht, het licht uit. Dat vindt ze niet fijn, zachtjes gezegd, maar het werkt!
en nu....
Nu moet ik het alleen nog volhouden en dit heel, heel erg vaak toepassen!
En voor ons andere geboefte is het ook niet verkeerd; hoewel Raven er wel voor oppast niet in het hokje gestopt te worden. Dat laat meneer over aan zijn onderdaan om te ervaren.
Onze koning....


Kijkt en observeert!
( de slimmerik)

domme angsten

Het is weer zover.
Mooie nazomerdagen, heerlijk weer en je zou zeggen, daar moet je optimaal van genieten. Dus veel buiten zijn, er op uit trekken, lekker fietsen en zo meer.
Maar in plaats daarvan durf ik, zeker 's morgens vroeg, bijna niet naar buiten en moet Ruud voor me uit naar de schuur, mijn fiets pakken en controleren, de poort open doen. Is er nog niemand door de steeg geweest, moet hij ook daar doorheen en alles schoonvegen. Helaas is hij lichtelijk blind als het gaat om het spotten van het grote gevaar en moet ik het nog bijna dagelijks uiten door middel van een heel harde, voor de buren ook duidelijk hoorbare......
schreeuw om half 7 's morgens.......

En dat allemaal vanwege die dikbuikige, achtpotige, harige, in plakspul hangende monsters van 3 cm of kleiner. Deze griezels dus......

Helaas zitten ze ook overal rondom deze lekkere jongens en kom ik er dus niet aantoe om mijn bramen ook daadwerkelijk te plukken.

Ik kan me er bijna niet toe zetten en als ik dan eindelijk moedig genoeg ben gebeurt er zoiets......

en heb ik nog niets voor mezelf.Dan heeft micky alle lekkere, rijpe en super sappige hapjes er al uit gegeten.

Tja.....
Angsten kunnen toch erg belemmerend zijn, zeker dit soort "domme" angsten, want zeg nou zelf...
Het zijn maar kleine, met 1 klap te vermorzelen, maar oh zo enge monstertjes!
Wanneer wordt het winter?????

100 lootjes uitdaging

Samen met mijn vriendinMireille haak ik in op een uitdaging die ik opgepakt heb van een MSN lijst; 100 lay-outs maken zonder nieuwe spullen te gebruiken. Ik heb een gigantische hoeveelheid scrapmatariaal verzameld in een paar jaar tijd en doordat er steeds nieuwe materialen op de markt komen die ook weer fantastisch mooi zijn, kom ik niet door het oude spul heen en stapelt de voorraad zich op.....
(...............en wat bezuinigen kan overigens ook geen kwaad)
Dus...
ik ga 100 lootjes maken met alle spullen die ik in huis heb en pas als dat klaar is mag ik van mezelf nieuwe spullen kopen......
Via de link aan de zijkant kun je het verloop volgen.

Gistermiddag zijn we naar mijn zus geweest; mijn nichtje Jackie is alweer 8 jaar geworden. Ze wordt al zo groot!
Fototoestel mee en het zijn weer heel wat foto's geworden.

Dan nog wat verdrietiger nieuws

De hond van mijn ouders bleek bij hun thuiskomst ( waren op vakantie) verlamd aan de achterkant. Het arme beestje kon niet meer lopen en ze hebben dan ook gisteravond de dierenarts nog laten komen. Lera is er niet meer.
Maar hoe vertel je een kind dit nieuws? We hebben het maar direct verteld, zonder mooie woorden, maar kort en duidelijk. Verteld dat het net als met Rocky gegaan was, Lera ligt nu ook in de tuin. Dat was herkenbaar voor hem.

Daan was toch wel onder de indruk, oma moest toch wel erg verdrietig zijn volgens hem. Hij heeft daar zo zijn eigen oplossing voor, voor het troosten van opa en oma....
Ze moesten maar 1 van onze honden nemen, wij hebben er toch 2, dus kunnen we wel eentje missen voor oma. Maar dan niet Micky, die is van hem, nee....
Raven mocht wel naar opa en oma toe.....
Nee, mama kan en wil geen hondjes missen, dan maar een mooie knutsel...
dus dat heeft hij gemaakt.

maar vanmorgen op weg naar huis kwam toch zijn eigen oplossing weer voor de dag, oma mocht wel zijn hondje hebben, lief he?

een leuke middag

Gisteren zijn we naar het circus geweest, Circus Belly. Deze stond nu in Heerhugowaard, dus een uitgelezen kans voor een hernieuwde kennismaking het het hele circusgebeuren.
Daan heeft genoten. Eerst al het rondlopen over het terrein, kijken bij de dieren en de grote pipowagens. Daarna de show. Ademloos heeft hij zitten kijken, vooral de dierenacts hadden zijn voorkeur. Wij hebben trouwens ook genoten; het plezier van Daan, de geuren van de dieren, de tent, de show.....
In de pauze was er de mogelijkheid om op een kameel te rijden, een niet te missen kans voor Daan en voor een foto:)
Heerlijk is het geweest.
Hier een paar van de mooiste foto's:

Acrobatiek


De vuurvreter


De tijgers


Rondje op de kameel


De clown

Ook ik ga eraan geloven

Deze foto heeft ilse laatst gemaakt, nadat we er achter kwamen dat wij als gezin maar 1 foto hebben waar we allemaal op staan, dus gauw een paar gemaakt. Nu deze nog scrappen......
Ik ga in navolging van velen ook maar een weblog starten. Het lijkt me weinig interessant om onze belevenissen als gezin te lezen, maar aan de andere kant.........
ik scrap er wel regelmatig over en dit is een manier om juist bij het alledaagse stil te staan. Dat wat je anders zo snel weer vergeet of aan voorbij rent in de hectiek van alledag. De kleine dingetjes, maar ook de grotere gebeurtenissen die plaatsvinden in ons leven.

Meestal begin ik aan een journal of iets soortgelijks om hetd aarna weer in de kast te leggen en er niets meer mee te doen, ik zal proberen dat nu niet te doen en regelmatig dit blog te updaten.