stil

Het was stilletjes in huis. Daan was na schooltijd met zijn vriendje Nino mee en wij mochten hem pas om 5 uur weer ophalen. En dan duurt zo'n dag lang. Je denkt vooraf heerlijk, lekker alle tijd om te scrappen, geen gezeur om snoepjes en "niks mogen", geen verveling, DVD's kijken, computerspelletjes spelen, heen en weer geklep vanuit de speeltuin, enz. Wat zo'n 4 jarig jochie allemaal doet op een lange vrije middag. Maar de naakte waarheid kwam echter al snel om de hoek kijken, de middagen dat ik thuis ben en Daan vrij is zijn toch wel erg gezellig en vol kleine, maar lieve momentjes. Ik heb me rusteloos gevoeld, getracht te scrappen, op de koffie geweest bij mijn ouders, boekje gelezen in de tuin, de mail gelezen, het net afgesurfd, de nieuwe vaatwasser bewonderd, boodschappen gedaan en zo nog een paar dingen. Maar de middag duurde gewoonweg lang.
Ik was blij dat we mijn ventje om 5 uur op konden halen en dacht dat hij graag mee naar huis zou gaan, maar niks hoor. Tijd rekken, mopperen, niet zijn schoenen aan willen doen.... Alles om maar langer te kunnen blijven.....
Hij wilde bij zijn vriendje zijn.
Daan wordt groot en loslaten doet soms een klein beetje pijn!
Ook als hij het erg naar zijn zin heeft.

Mijn ouders vroegen me een foto van Lera uit te printen voor vrienden waar Lera ooit geboren is en die de opvang deden indien nodig. Ik heb een canvas hiervan gemaakt en dit viel in elk geval bij mijn ouders erg in de smaak. Of dit ook door de betreffende vrienden zo gezien wordt valt nog te bezien natuurlijk, maar in elk geval 1 blij mens.